Uçun Kuslar

Uçun Kuslar


insandir suda akan yaprakta yesil gülde kirmizi
zorlu bir dal gibi egleniriz de firtinalarla
ince bir sizi birdenbire kirar kollarimizi
ve bir aksam kuslar gibi elimizden uçup giden mutluluk
bir sabah ebemkusaklarinin altindan dörtnala gelir
yasayalim çocuklar
her sey bizimdir
bir giysi örtüsünde buldum ben bu yedi satiri
bozkirda yüzükoyun bir hitit kasabasi
yedi satir yedi bülbül yavrusu
vurmuslar anasini da kalmis yavrusu
bir sürgün sair yazmis vaktin birinde
bir genç kiz islemis onu örtüye
yedi renk ipek iplik, yedi bülbül yavrusu
ak örtüde yedi satir, gökkusagi igrisi
bu yalnizlik bu sürgün, insan olmak acisi
aldim yedi yavrucugu koydum buraya
yasiyor mu bilmiyorum o sürgün sair
yasiyorsa bilsin diye o sürgün sair
bir gün çikip gelsin diye o sürgün sair
‘uçun kuslar’
‘uçun kuslar’
koydum adini

bir giysi örtüsünde yedi bülbül yavrusu
yedi satir, yedi renk, gökkusagi igrisi

Hasan Hüseyin Korkmazgil