Filiz Kiran Firtinasi

Filiz Kiran Firtinasi


gün dogmadan basladi filizkiran firtinasi
evler yemen türküsü
sokaklar seferberlik
öyle bir gariplik ki
öyle bir tedirginlik
yaz basinda güz sonrasi

ayvalar çiçekteydi
güller daha tomurcuk
açil demisti günes
açilmisti kiraçta kis elmalari
çözül demisti günes
çözülmüstü yilanlar karanlik odalarinda
dallarda yuvalar tüy kokuyordu
dügünçiçekleri senlikli


gün dogmadan basladi filizkiran firtinasi
ne dal kaldi ne tomurcuk
yerden yere çaldi otlari agaçlari
insan yüzlü bir korkuluk
üsüdüm dünyalarca
baskin yemis bir kent gibi üsüdüm
sergen etti filizleri sapsari bir karanlik
bahardan kisa düstüm


acili günler gördüm
sigdiramam bir tek günü bir koca yila
geceler geçirdim yoz kentlerin bulvarlarinda
nice baharlari kislara gömdüm
uzak düstüm yelinden yelvesinden acili yurdun
uzak düstüm umudundan mutundan
yomundan uzak düstüm
bunaltinin böylesini görmedim


severim firtinanin her türlüsünü
ormanlar ugultulu sular dalgali
severim filizkiran firtinasi'ni
kirip kanatmiyorsa sevincin türküsünü
nerde benim baharim
dalim yapragim nerde
gece çökmüs üstüne kerpiçsel yalnizligin
sanki kaplan pençesinde bir manda bögürtüsü
ne kus kalmis ne çiçek
ne kirmizi ne yesil
sapsari karanlikta yerler bahar ölüsü

Hasan Hüseyin Korkmazgil