Efendiler

Efendiler


yoktu yok
ve tarla sinirlarinda kan vardi
analar en güzel çocuklarini
çocuklar yüreklerini
ve silah hiçbir zaman
böylesine kutsal olmadi

yoktu yok
ve biçak dayanmisti kemige
açlikta issizlikte ezilmislikte
kim söyler bu türküyü kim düzer bu agidi kim
kocaman eller midir bu baglamalarda
efendiler efendiler efendiler!

bütün davullar gülünç
bütün silahlar saçma
onlara gitti o davullar, simdi yok
onlarla kaldi o silahlar, simdi var
efendiler efendiler efendiler!

yoktu yok
bir sömürge havasiydi ask diye damarlarda
ve bütün sinirlarda kan vardi
bir ekmek bulup bölüstüler
bir türkü bulup bölüstüler
ve sokaklarda dolastirmak için özgürlügü
ve vatani anavatan yapmak için bir anda
efendiler efendiler efendiler!
kim söyler bu türküyü kim düzer bu agidi kim
ve kim varmis barisa elyordamiyla

yoktu yok
verecek hiçbir seyleri yoktu yüreklerinden baska
ve barisin demir kapilarinda sikilmis yumruklari
topragi sürer gibi demiri döver gibi dövüstüler
düstüler
birgün yine kalkmak için ayaga
ve bu çetin kavganin
mustafa kemal dedik adina
efendiler efendiler efendiler!


Hasan Hüseyin Korkmazgil