Uyan Ey Kiz

Uyan Ey Kiz


uzun boylu o genç adam
o uzak sehre indigi zaman
seni düsündü ilk olarak
gece tenhaliginda

siirlere bulandi
uyku ve duman yüklü
bir sabahçi kahvesinde
sokaklara vurdu kendini
ardinda kol gezen bir yalnizlikla

uzaktin
uyku sularindaydin sen
yumusakti dösegin
bulutlar gibi
nerden bilirdin ki
iki uykusuz gözün
senin için nemlendigini?

okudugu siirdin
söyledigi sarki
nasil yogun yasiyordu seni
bir bilsen

evet, ah bilsen
siyrilip çikardin yatagindan
yalin bir biçak gibi
ince uzun
alev dili gövden
odalara dagitirdi sicakligini
üsürdün
ve özlerdin onu

o uzun boylu çocuk
o sehrin en yalniz adami simdi
be kiz
sen uyku sularindasin hala
uyan artik!

Hüseyin Yurttas