Kiyi Çocuklari

Kiyi Çocuklari


iki çakil gibi
isil isil baktik dünyaya
biz o kiyidan
isiklar oynasirdi içimizde
maviydi gülüsümüz bile

düslerdi siginagimiz
o yikik kale duvari
sularin yaladigi kayalar
hep kuytulari yoklardik
bize masallar anlatirdi deniz
geceler boyu
onu dinleyen uysal çocuklardik

bizim için doguyor sanirdik günes
bizim için esiyor rüzgar
ve yeryüzünde sevgi
bizim için var
en amansiz karanligimizda
yakamoz yansimalari
sevgimizi fisildardi yorgun dalgalar...

o kiyi nasil da sessiz simdi
rüzgarin savurdugu öykümüz
yamaçlarda paramparça
baksak görünür mü hayalimiz?

Hüseyin Yurttas