Beyaz Leke

Beyaz Leke


-benjamin moloisi'nin idami dolayisiyla
dünya kalemkiranlarina-

1.
afrika dogurdu seni
güçlü kildi bunun için
ey yigit oglu kara kitanin
moloisi, genç adam
simdi adin irmaklar gibi akiyor afrika dillerinde
biz de türkülerimize katiyoruz seni
süzülerek yükseliyorsun
ortak sesleri arasinda dünyanin

asildigin daracagi
kuruyor kahrindan kabuklarini çatlatarak
o topraklarda dogup büyümenin utanciyla

2.
artik agiz degistiremeszin ey yargiç
kirdin kalemimi çünkü
vurdun boynunu moloisi'nin

simdi
kimbilir neler anlatir sana ölüm
gecenin derinliklerinde kendine bakarken
bir kanat vurusu gibi hisirtiyla
usul usul

artik agiz degistirsen de yarari yok
bütün günlerin bir ölüyle dolu
duruyor sonraki hayatin iste önünde
asilmis kapkara bir gövde olarak

artik agiz degistiremezsin
koca bir dünyanin yüregi çirpinda senin agacinin dallarinda
bir bayragi yirtmis kadar oldun
ölümü bir kez bile sinamadan
karar verirken ölüme

artik agiz degistirsen de yarari yok
bizim yüregimize çöken aci
buralardan, ta buralardan
gelip bulacak seni
orda, afrika'nin ucunda
bulacak
ve kavuracak!

3.
orda bir beyaz leke
geceler mi gündüz
gündüzler mi gece
afrika karanliginda

orda bir beyaz leke
utancin gönderlerinde
afrika karanliginda

orda bir beyaz leke
insanligin alninda
afrika karanliginda




Hüseyin Yurttas