Eski Öykü

Eski Öykü


Umud bir öykü adi, basinda önde gider,
Bir ayrim olur sonra, yarasi dünde gider.

Bölüsür yasanmislar yasanmakta olani,
Anilarla umutlar barisik yönde gider.

Bir gün, bir an, bir yerde bir dönemeç belirir,
Dengesini yitirir gecelerle gündüzler.

Yalanlara dönüsür korkular için-için,
Sicakligini keser duygular, düsünceler.

Tükenen sevilerin aliskanliklarinda,
Gittikçe donuklasan isiklar yanip söner.

Karanligi emzirir yigin-yigin gölgeler,
Can atesi soluk göz-bebeklerine tüner.

Bir süre kanat çarpar artik yorulmus bir kus,
Inisinin kararan havalarindan düser.





Özdemir Asaf