Burusuk

Burusuk


hep yenilenir alliklar,
sanilar dogurgandir..
sonra;
renklerin altindaki burusuk.

saç, güzel bir bulus,
gözleri oyalasin diyedir..
neden:
kivrimlari tel-tel burusuk?

ah, o öpülesi ellerin;
an'lari varsaldirgan, kaçamak..
simdi:
ölesiye burusuk

sevip de saklar misin?
ben ütülü bir kusagim..
artik:
sen sandikça burusuk.

durgun suyun yüzüsün,
ben içinde bir balik..
niçin:
uyaninca sen burusuk?

yuvarlaklar üstünesin,
çeligin de mayasi var..
ama:
yogurdukça burusuk.

hiç düsündün mü tas.
anilarda kirildikça yapisir?
çünkü:
hep yeniden burusuk.

Özdemir Asaf