Ben Ölecek Adam Degilim

Ben Ölecek Adam Degilim


Kapimi çalip durma ölüm,
Açmam;
Ben ölecek adam degilim.

Alistim bir kere gökyüzüne;
Bunca yillik yoldasimdir bulutlar.
Sikilirim,
Kuslar civildamasa dallarinda,
Yemislerine doymadigim agaçlarin,
Yagmur mu yagiyor,
Günes mi var,
Farketmeliyim
Baktigim pencereden.
Deniz görünmeli çiksam balkona.
Tamamlamali manzarayi
Karli daglarla sürülmüs tarlalar.
Ekmekten olamam dogrusu,
Nimet bildigim;
Sudan geçemem,
Tuzludur teneffüs ettigim hava.
Ya nasil dururum oldugum yerde,
Öyle upuzun yatmis,
Iki elim yanima getirilmis,
Hareketsiz,
Sükûta râmolmus;
Sanki devrilmis bir heykel?

Ellerim ne der sonra bana?
Sogumus kalbime ne cevap veririm?
Utanmaz miyim ayaklarimdan?

Kalkmaliyim,
Dolasmaliyim,
Sokaklarda, parklarda.
El sallamaliyim
Giden trenlere,
Kalkan vapurlara.
Bilmeliyim,
Gölgelerin boyundan,
Saatin kaç oldugunu...
Islik çalmaliyim.
Türkü söylemeliyim
Yol boyunca,
Keyfimden ya hüznümden.
Geçmis günleri hatirlamaliyim,
Dalip dalip akarsuya,
Hayaller kurmaliyim,
Güzel gelecege dair.
Yanimdan geçenler olmali,
Selâm almaliyim;
Robenson'u düsünmeliyim,
Garipligini:
Sükretmeliyim
Insanlar arasinda olduguma.
Nedir ki eninde sonunda ölüm?
Ayri düsmek degil mi asinalardan?

Kapimi çalip durma ölüm,
Açmam;
Ben ölecek adam degilim.

Cahit Sitki Taranci