Çürüyen Otlar

Çürüyen Otlar


I

Bilinmez hangi sehirde
Yasarsin asktan habersiz,
Küçük çakil tasim, nasil bulayim!
Kaybolmussun bir kocaman nehirde.

Bu kimin çocugu, der, seni görenler.
Benim çocugum, diye, sesim gelir uzaktan.
Bunca kötülügü bagislatir bakisin
Yanaklarin kizarir aglamaktan.

Bir gün sokakta rastlasam, ellerini
Alsam avuçlarima oksasam.
Sicakligini tanir da misralarimdan
Kiz kardesimsin sanirlar belki.

Son orada, ben burada
Birbirimizden habersiz
Ayri yaylalarda yeseren otlar gibi
Bekleye bekleye çürüyecegiz.


II

Senin oturdugun sehirde
Gökyüzü mavidir benimkinden,
Çiçekler daha taze
Kuslar bile güzeldir birbirinden.

Sarkilar daha neseli, daha mahzun
Aksamlar daha garipsi,
Umut alabildigine genis,
Umutsuzluksa denizler gibi;

Trenler bile daha sevinçli
Daha kederli gelir gider.
Gençler bütün hasari
Yaslilar büsbütün kederlidirler.

Kadinlarin sütü daha gür, daha ak
Çocuklarin istahi, yerinde,
Gemiciler bile daha sarhostur
Dogup büyüdügün sehirde.

Garibim! Nazlim! Öksüzüm
Hayal rüzgarlariyla emzir beni de
Uzak ya, kokunu duyuyorum
Gül gibi açildigin sehirde.

Cahit Külebi