Uzak Isiklar

Uzak Isiklar


Bir isik yaniyor ortasinda zamanin
Rembrand'dan kalma bir eski resim bu deniz
Simdi bütün güzellikler köhne ve yalan sensiz
Çaresiz otlar gibi üzerinde dünyanin
Iste en uzak oldugumuz yerlerde seninleyiz
Rembrand'dan kalma bir eski resim bu deniz

Bir gül büyür ufukta tek basina, magrur
Yanar uzakta, yanar gözlerin isiklar misali
Baslar ayrilik gecelerinin en güzel hali
Ki hala kiyilarimiza çarpar durur
Aydinliginda yikanmis dalgalar besbelli
Yanar uzakta, yanar gözlerin isiklar misali

Aydinlanir karanlik magaralar ansizin
Bir safak söker güzelliginden gece yarisi
Sarar benligimizi birden o kalp agrisi
Duygulu ellerin süsler rüyalarini askin
Ellerin ki dudaklarimin bitmeyen sarkisi
Bir safak söker güzelliginden gece yarisi

Denizler düsünürüm, gemiler düsünürüm seninle
Durmadan çarpar bordamiza dalgalar
Küpestemizde soluk bir fener yanar
Isirken karsi sahiller gözlerinde
Gideriz çirkinliklerin bittigi yere kadar
Durmadan çarpar bordamiza dalgalar

Durur zaman bir tas düsmüsçesine denize
Karisir yosun kokularina bir gül kokusu
Kulaklarimizda denizin dinmeyen ugultusu
Yasadigimiz biraz benzer öldügümüze
Ve akisinda güzelligin hiç ölmemek korkusu
Karisir yosun kokularina bir gül kokusu

Sen uzaklarda yanip sönen o isik
Sen gül benzemeyen baska güllere
Orada ne keder, ne gece, ne karanlik
Insan bu dünyada seni sevmesin bir kere
Sen gül benzemeyen baska güllere

Sen kurtarici, sen gemilere yol gösteren
Sen ey uzak isik aydinlatan geceleri
Ey gül, ey safaktan güzel aksam üzeri
Sen her yerimize ayri bir haz veren
Essiz güzellik sen, ay isigi, deniz feneri
Sen ey uzak isik aydinlatan geceleri

Ümit Yasar Oguzcan