Son Sevda

Son Sevda


kuruttugum çiçek ölülerinden iplerle sabaha asilan boynum
alkolik çocuklarina zamanin ve yasadigim islak hüzünlere uçurtma
yalnizligi kesiyor biçaklarin yarisi yarisi ince belini yagmurun

donan solugumu göge yapistirdim da
gece maviyi rehin birakti okyanusa
çamurla oynayan birileri leke kaliyor uykumda
gögsümde kalabalik geçisler
mezarimda tabutlar tasiniyor
kalbim besik
acemi ateslerin ihbarli yatagi
issiz bir ada

yüzünü aynada birakip giden kadin rujlu dudaklarini unuttun yakamda
sanki daha bi kalkti burnu asklarin
ama kanmadim dünyaya zamana kalamadim kalkamadim ayaga
sevdaya açamadim gözlerimi hem kapayamadim
ah ölüm son burgu
çirilçiplak degil henüz siirin yagmuralti asklari gözlerime akan
benden geriye kalan ince bir bugu