Sabah Iskambil Atar Kahvede, Aksam Domine...
Köylünün bir seyi yok, sihhati, ahlaki bitik;
Bak o sirtindaki mintan bile tiftik tiftik.
Bir kemik, bir deridir ölmedi kaldiysa diri;
Nerde evvelki refahin ancak onda biri?
Dam çökük, arsa rehin, bahceyi icra ister;
Bir kalem borca bedel faizi defter defter!
Hiç bakim görmediginden mi nedendir, toprak,
Verilen tohmu da inkar edecek, öyle çorak,
Bire dört aldigi yil köylü emin ol, kudurur:
Har vurur bitmeyecekmis gibi, harman savurur.
Ugramaz, gün kavusur, çitine yahut evine;
Sabah iskambil atar kahvede, aksam domine.
Muhtasar, gayr-i mufid ilmi kadardir dini;
Ne evamir, ne nevahi, secemez hiçbirini.
Namazin semtine bayramlarda ugrar sade;
Hiç su görmez yüzünün düsmanidir seccade.
Hani, üç bes kisiden fazla musalli arama;
Mescid ambarlik eder, baska ne yapsin, imama!
Okumak bahsini geç, Çünkü o defter kapali,
Bir redif zabiti mektepleri debboy yapali,
Sitma, fuhus, içki, kumar, türlü fecayi salgin...
Sonra söylenmiyecek sekli de var hastaligin.
Bir taraftan bulanir levse hesapsiz namus;
Bir taraftan serilir topraga milyonla nufus.
Mehmet Akif Ersoy