olumu bayram sandım

ölümü bayram sandım
I.

Kötülükleri tanımadan önce

Seni melek sanmıştım;

Işıl ışıl yanan

Aydın,

Apaydın bir insan.

II.

İnsandık

Sevda çekerdik

Acılar içerisinde,

İnandık,

uzun bir süre

meleklere

ezile ezile.

III.

Kötülükleri görünce

Ölümü bayram sandım.

Özlemle bekledim

Bir bayram hediyesi gibi.

Gelmedi,

yolu şaşırmıştı,

Dolaşıyordu sinsi sinsi.

IV.

Yanı başımda gelinim sandım.

İnandık,

Acılar içinde

Melek yüzlü güzele

uzun süre.

V.

Ölüm korkusunda

Gözlerin kızıl,

Gözbebeklerin

simsiyah.

Gözlerinde okudum

ölümü sevdalım.

Sonunda anladım:

Artık ölüm bile yetmiyor!