Oglum-2

Oglum-2


Sen büyük sehirlerin çocugusun
Kiyida kösede büyümedin bizim gibi.
Daha bu yasta
Tramvaylar, köprüler gördün,
Trenlerde yolculuk ettin,
Indin büyük istasyonlara;
Görgüne sözüm yok.
Ama bakiyorum, rahat degil çocuklugun,
Arabalar yolunu kesiyor,
Tele takiliyor uçurtman.
Akarsularin, tepelerin yok.
Var mi tarlan, yer çilekleri toplayacak,
Bögürtlenlerini otlara dizecek,
Çaliliklarin var mi?
Nerelerde gezdireyim,
Hangi çocuk bahçesine götüreyim seni?
Ise gittigimiz günler,
Yolumuzu gözlüyorsun
Her gün ayri bir komsunun penceresinden.
Kiminin çöregini yedin,
Kiminin azarini.
Güzel havalarda arsaya birakiriz,
Biraktigimiz gibi bulmayiz seni.
Su koskoca memlekette,
Yeni vurgunlar bekleyen
Arsalardan baska oyun yeri yok sana;
Büyük sehirlere yakisir
Çocuk bahçeleri yok.
Hangi yurda birakayim da
Küfürsüz oyunlar ögrenesin,
Hangi hemsirenin ninnisiyle
Yatasin, ögle uykusuna.
Hangi okulda yetistireyim seni,
Istedigim gibi?


Rifat Ilgaz