Sen, Aglama

Sen, Aglama


Ben aglayan sairim
Bana gülmesini ögretmediler
Egil de bir bak mahzun yüzüme
Anlatir sana çektiklerimi
Birer biçak yarasi gibi
Alnimdaki çizgiler

Ben mutluluk nedir bilemedim
Saçlarim oksanmaya alisik degil
Hep böyle dalip gider gözlerim
Ve ne zaman düsünsem geçen günleri
Bir karanlik basar içimi
Aydinlik degil

Seni nasil severim bilirsin
Nasil yanarim özlemler içinde
Bastigin yerler cennet olur
Bilirim en serin rüzgarlar gelirsin
Yine de yanar tutusurum ben
Cehennemler içinde.

En mutlu sandigin yerde kederliyim
Ben seninle sensizligi düsünürüm
Bir korku düser içime apansiz
Burkulur yüregim
Seni siirlerimde bin yil yasatir da
Ben bin defa ölürüm

Bir gün yoklugum bir gölge gibi
Düsüverirse gözlerine
Unutma aglayan sairini
Unutma o günde kapanip dizlerine
Kendi yokluguma kendim aglarim
Sen aglama e mi
Sen aglama e mi?



Ümit Yasar Oguzcan