Yara Bandi

Yara Bandi


Nasil unutursun
ilk gunleriydi Istanbul'a tasindiginizin
usulca dokunmustun hanimeli kokan
bir duvara yasli beyaz bisiklete
-Binmek ister misin
diye bir sesle irkilip
ayrilmistin hayal dünyasindan

Annenin dizlerine yatirip
sari saçlarini
saatlerce taramayi düsledigi Ömercik
duruyordu iste tam karsinda
ki yaramazlik yaptiginda
az mi dua ederdi
onun gibi uslu olmana

Kalir miydin hiç altinda
böylesi sicak bir davranisin
sen de cebinde tasidigin
kolonya kapagini uzatmistin ona
ve baslamisti bir arkadaslik
çatilarina martilarin kondugu
Çiçekçi sokaklarinda

Evlerin arasindan
bakmak isterken Kiz Kulesi'ne
acemisi oldugun bisikletten düsmüstün
gitmiyor gözünün önünden
filmlerdeki gibi yardimina kosmasi
üstelik o gün ilk kez
yara bandiyla tanismistin

Kaybettin Ömercigi
soförlük yaptigini duymustin bir ara
ama bu sehirde
tasradan gelen bir çocuga
bisikletini verecek insanlarin
yasadigina inaniyorsun yine de
siyah ve kivircik saçlarinla



Sunay Akin