Köpek Yalnizligim

Köpek Yalnizligim


Benim yalnizligim köpek yalnizligi
Sürer bütün sokaklari boyunca dünyanin
Nereye varsam
Orada yalnizligi beni bekler bulurum

Her sabah evler bosalir
Bir sel akar sokaklardan caddelere
Ben kendi içimde kaybolurum
Ne gidecek yerim vardir ne bekliyenim
Gökyüzü saltanatim, dünya soframdir benim
Zamanlar geçer, mevsimler degisir
Degismez benim kaderim
Görür yüzüme bakanlar ilk aldanmisligimi
Söyler köpek yalnizligimi gözlerim

Ne zaman ellerin elime degse
Insan yüregim o zaman çarpar
Yalnizlik bir o zaman terk eder beni
Tutar essiz gözlerin daginik saçlarimdan
O isiktan dünyasina sürükler beni
Ellerin bir bir ayiklar
Eski halimden ne kalmissa
Doldurur sevgiyle, umutla, askla
Suyum çekilmisse, içim bosalmissa
Verdigin mutluluktan, sundugun aydinliktan
Bir anda degisir bakislarim
Çözülmüs bir yumagi
Yeniden sarmaya baslarim

Isiklarin demet demet
Denizlerin dalga dalga gelir üstüme
Yoklugun ölüme
Varligin aska çagirir bir yandan
Bilirim biraz sonra gideceksin
Saatleri durduramam
Insanlari öldüremem
Ne çare ben de güçsüzüm bir yerde
Kadere karsi duramam
Ve iste çirkin alinyazim
Sensizlige mahkum eder
Iste o zaman
Yikilmis bir sehirdir kalbim
Içinde baykuslar öter

Dünyaya gelisimin
Kirkinci yilina bir basamak kala
Bütün basamaklarin çöktügünü hissederim
Dünyaya gelisimin
Kirkinci yilina bir basamak kala
O kirk kurus etmez kaderim
Her adim basinda beni bir kere bogmaya baslar
Gözbebeklerim sönmeye
Ellerim sogumaya baslar
Taslar yagar üstüme gökyüzünden
Uzun, sivri igneler saplanir tenime
Bir kere daha içim isyanla dolar
Bir kere daha lanet ederim dünyaya geldigime

Kapini açik tut, pencereni kapatma
Yarin evinin önünden ben geçecegim
O zaman
Duvarlarin agladigini duyacaksin

Ilk çagirisimda gel
Ikincisinde çok geç olabilir
Ve ben ilk çagirisinda gelecegim
Ikincisinde çok geç olabilir
Kimbilir nasilim ve nerdeyim
Bulursan ne olur beni birakma
Bulamazsan aradigin yerdeyim
Hani o toprakla denizin kesistigi
Kumlarin üzerine yorgun gölgelerin düstügü
Sevenlerin ürkek adimlarla bulustugu o yerde

Yoksul rihtimlarda köhne gemiler
Benden bir parça koparip gider
Ben hep böyle yarim, ben böyle kirik dökük
Ne olur beni birakma bulunca
Ve ilk çagirisimda gel
Sarsin kralligim yeryüzünü bir uçtan bir uca

Elini uzatsan tutacaksin
Yakindayim
Baksan göreceksin
Görsen seveceksin
Aradigin benden baskasi degil
Farkindayim
Benim yüregim degil
Kayan bir zamandir avuçlarindan
Uzat ellerini susadim
Güzelligin
Bir eski sarap gibi siziyor parmak uçlarindan

Gel diyorum
Ilk çagirisimda gel
Gel ki
Aydinliginda
Bütün geceler gündüz olsun
Dinle, uzak bir saat onikiyi çaliyor
Ne güç anlamiyor musun
Bir ömür boyu arayip da seni bulmamak
Ben yoklugunda böyle yok, böyle yoksun
Ben yoklugunda böyle paramparça
Sensiz olmak hiç olmamak

(Istanbul, 1965)

Ümit Yasar Oguzcan