Karanlik Aman vermiyor

Karanlik Aman vermiyor


aman vermez karanliklar içindesin
hangi perdeyi aralasan gece
hangi kapiyi çalsan çaresizlik
gel de inancini kaybetme tanriya
deli divane olma gel de

nereye baksan o zifir karanlik
bir mesale gibi yanar yüreginde
tastan bir kalabalik bütün insanlar
gel de yüceligine inanma kaderin
durup durup aglama gel de

hani o delicesine sevdiklerin
hani o dostlar, sevgililer nerde
nerde o çocukluk yillari, gençlik hayalleri
gel de çekinmeden bak aynalara
bosa giden ömrüne yanma gel de

bir yoksulluk ki basinda agri gibi
bir yoksulluk ki seninle beraber her yerde
üstelik "viran olasi hanede evladü ayal var"
gel de aksamciya çikmasin adin
efkarlanip efkarlanip içme gel de

güvendigin daglara kar yagdi bütün
simdi ne avuçta var, ne elde
o gülüsler, kahkahalar senin için degil
gel de inan güzelligine bu dünyanin
bütün nimetlerinden vazgeçme gel de

insanlari sevdin de ne oldu
yüregin aska düstü, basin derde
gel de bu sehirde dur artik
basini alip kaçma gel de.





Ümit Yasar Oguzcan