Hatirlama

Hatirlama


Ne zaman elime bir kalem alsam
Sana seslenmek geliyor içimden
Güzelligini hatirliyorum bir yaz günü
Yine gemiler geçiyor uzaklardan
Biz yosun kokulu rihtimlarda el ele
Sehirlerden Istanbul, aylardan temmuz
Ne zaman elime bir kalem alsam
Geçmisi seninle yeniden yasiyoruz
Ne zaman elime bir kitap alsam
Hep seni okuyorum inanir misin
Istiyorum seni anlatmali bütün romanlar
Sevilen kadin hep sen olmalisin.
Ne zaman elime bir kibrit alsam
Yine Istanbul'u yakmak geçiyor aklimdan
Bu sensiz sokaklari, bu evleri
Bu plajlari bu denizleri
Sensiz kaldigim bu sehri tüm yakasim geliyo
Yine alev alev bir Istanbul düsünüyorum
Ve çaresiz yaktigim bütün sigaralarin
Dumanlarinda seni görüyorum.
Ne zaman elime bir firça alsam
Yüzünü çiziyorum kapilara, duvarlara
Bir bir hatirliyorum bütün hatlarini
Gözlerini dudaklarini saçlarini
Baktigim her yere gölgen düsüyor
Dokundugum herseyde senin sicakligin
Sonra daglar, denizler giriyor aramiza
Gitgide büyüyor uzakligin
Ne zaman elime bir kadeh alsam
Delicesine sarhos olmak istiyorum
Içkiler seni hatirlatiyor yine
Kiriyorum birbiri ardinca kadehleri
Artik hiç birsey kar etmez biliyorum
Ne dost, ne içki, ne ask, ne kadin
Gözlerimde yillardir essiz olan
Degismeyen bir sen varsin
Ne zaman elime bir ayna alsam
Gözlerimden korkuyorum, bakislarimdan
Bu seni unutamayan benden korkuyorum
Uçurum çizgiler, kara gölgeler
Bir sonun belirtileri yüzümde yer yer
Karsimdaki yüz sefil bir aksam
Hep sana sesleniyorum duyuyor musun
Ne zaman elime bir kagit alsam.





Ümit Yasar Oguzcan