En Eski Yalnizligimdir Ask Benim

En Eski Yalnizligimdir Ask Benim


En eski yalnizligimdir ask benim
Gitgide büyüyen karanliklarla
Ne zaman sevdiysem kavruldu tenim
Bir atesin açtigi yaniklarla

Sabahi olmazdi çok gecelerin
Alir, götürürlerdi beni onlar
Öptügüm elleriyle, korkunç derin
Bir uçurumun kenarina kadar.

Sonra birakir giderlerdi, üzgün
Bakardim sessizce arkalarindan
Sonra umutsuzluk, gözyasi ve kan.

Bütün umutlarim biterdi bir gün
Bir gecenin orsatinda kalirdim
Tek basima ben, ben ve yalnizligim.

Ümit Yasar Oguzcan