Denize Kavusan Nehir

Denize Kavusan Nehir


Sen üzerinde nice safaklarin söktügü
Sevgi denizlerime akan büyük nehir
Sen biraz isik, biraz tilsim, biraz büyü
Sen yillardir yazip bitiremedigim siir

Durmadan bir gül açar ellerinde pembe
Sen nefes alisi en bakir güzelligin
Gözlerin midir parlayan gökyüzünde
Bir günes dogarcasina geceleyin

Ne zaman seni düsünsem yasamak güzel
Bir bahar bahçesi olur güz bahçeleri
En karanliklarda bile uzanir bir el
Kendiliginden açar sabaha perdeleri

Sen varsan dallarda kuslar memnun
Tüm çiçeklerin rengi degisik, kokusu baska
Öylesine gerçek ki var oldugun
Çarpar güzelligin kiyilarima dalga dalga

Tutsam ellerini içim ürperir hazdan
Basim döner gözlerin gözlerime degse
Kalan tek hatiradir gülüsün bir yazdan
Yoklugun da odur senin ölmek neyse

Sen bastigin yerde çiçeklerin büyüdügü
Her zaman en güzel, her yerde essiz
Sen yaprak, sen köpük, sen kus tüyü
Sen sevgi nehirlerimin aktigi büyük deniz
.



Ümit Yasar Oguzcan