Benim Korkum Ölüm Degil

Benim Korkum Ölüm Degil


Geçen gün senin yaninda aklima ölümüm geldi
Sensizlik bir mizrak gibi saplandi kalbime
O son ani hatirladim, o seni koyup gidisimi
Ilk defa bu kadar üzüldüm dünyaya geldigime
Ölüm! kaçinilmaz sonuç o soguk kelime
Bir gün ucuz bir fahise gibi koynuma girecek
Yüzümde gezinecek pis ve igrenç elleri
Korkudan büyümüs gözlerimde hayaller can verecek
Biliyorum üzüleceksin, ama bir gerçek
Bir yerde sevismek gibi, bir yerde yasamak kadar
Ne hazin sicakligimizin bizi terketmesi
Ve yüzümüze birbiri ardinca kapanan kapilar
Ergeç uzanir bir el son kampanyayi çalar
Anlariz kaçinilmaz anin geldigini
Sehre bir bomba düsmüs gibi aynalar, camlar kirilir
Insan arar da bir türlü bulamaz güzelligini.
Kimse benim kadar bilemez ölümün rezilligini
Seni koyup gitmenin hüznünü ben anlarim
Çünkü ben sende buldum kendimi, sende sevdim
Senin yaninda seninle degerlendi zamanlarim
Ne aci gün kadehlerin bos kalmasi, sarkilarin yarim
Mevsimlerin birbiri ardinca bir anda bitivermesi
Ansizin toprakla dolmasi gözlerimizin
Karnimiza o çirkin böceklerin girmesi
Kim bilir ölüm belki de bir çilenin sona ermesi
Belki güzeldir, su sefil dünyaya bos gözle bakmak
Ne çare ki sen varsin, o dünyada sen varsin
Benim korkum ölüm degil, seni yalniz birakmak





Ümit Yasar Oguzcan