Ben Bir Eylül Sen Haziran

Ben Bir Eylül Sen Haziran


Bir eylüldü baslayan içimde
Agaçlar dökmüstü yapraklarini
Çimenler sararmisti
Rengi solmustu tüm çiçeklerin
Gökyüzünü kara bulutlar sarmisti
Katar katar gidiyordu kuslar uzaklara
Deli deli esiyordu rüzgar
Dagilmisti yazdan kalan ne varsa
Yasanmamis bir mevsim gibiydi bahar
Neydi o bir zamanlar
Sevmisligim, sevilmisligim
O heyheyler, o delismenlikler neydi
Ne bu kadere boyun egmisligim
Ne bu acidan korlasan yürek
Ne bu kurumus nehir; gözyasim
Önümdeki dizboyu karanliklar da ne
Ne bu ardimdaki kül yigini; elli yasim
Beni kötü yakaladin haziran
Gamli, yikik eylül sonuma
Bir ilkyaz tazeligi getirdin
Masmavi gögünle
Cana can katan günesinle
Piril piril engin denizinle girdin içime
Çiçekler açti dokundugun
Çimler büyüdü yürüdügün
Ve güller katmer katmer oldu güldügün yerde
Basimda senin kuslarin kanat çirpiyor simdi
Oldurdugun yemislerin agirligindan
Dallarim yere degiyor
Günesi batmadan saçlarinin
Bir dolunay doguyor bakislarindan
Gün boyu senden bir meltem esiyor yanan alnima
Uykusuz gecelerim seninle apaydinlik
Basim dönüyor, off basim dönüyor yasamaktan
Ölebilirim artik
Ölme diyorsan; gitme kal öyleyse
Saril simsiki, tenim ol, beni birakma
Baksana; parmak uçlarim ates
Lavlar fiskiriyor gözbebeklerimden
Hadi gel, tut ellerimi, benimle yan
Benimle meydan oku her çaresizlige
Benimle uyu, benimle uyan
Birlikte varalim onüçüncü aylara
Ben bir eylül, sen haziran.

Ümit Yasar Oguzcan