Aytenin Sonu

Aytenin Sonu


Ayten'i Markiz pastanesinde vurdular
Onu ben vurdum
Ayten kanlar içinde düstü yere
Bense agliyordum

Simsek gibi loslugunda Markizin
Bir usturaydi ellerimde parlayan
Vurdum,ve baktim dagilmis yüzüne
Dedim;o da güzeldi bir zaman

Onun da gözleri vardi,dudaklari vardi
Mermerler dile gelirdi konusunca
Ya elleri her zaman duygulu,serin
Basim dönerdi ellerini tutunca

Önce bir garson gördü ikimizi
Sonra yabanci adamlar gördü,kadinlar gördü
Ayten'i hiç ayiplamadim
O anda kim olsa ölürdü

Renkli bir balon gibi sönüverdi
Koluna gömlegimin kani damladi
O lekeden baska simdi
Ayten'den eser kalmadi

Aldilar götürdüler beni
Bu cinayetin hesbini sordular
Dedim:ayten'i ben vurmadim
Onu Markiz pastanesinde vurdular.
.



Ümit Yasar Oguzcan