Ayrilik günü

Ayrilik günü


Ben nice ayriliklar gördüm ömrümce
Kuslar gördüm; kirilmis kolu, kanadi
Ayri düsmüs sevdiginden kuslar gördüm
Hiç bir ayrilik bana bu kadar komadi

Ayriligin bir agridir vurur sakalarimda
Ve büyür gözlerimde bir okyanus kadar
Derinden ses verir içimde bir tel
Sonra, birdenbire kirilir, kopar

Yeryüzü çekilir altindan ayaklarimin
Geçer basima çöken bir tavan gibi gökyüzü
Durmadan çalinir kulaklarimda
Sarkilarin en hüzünlüsü

Seni alip uzaklara giden otobüs
Benim üzerimden geçer hisimla
Devrilir, bakakalirim ardindan
Bir sel gibi akan gözyasimda...

Artik ne yapsam bos, teselliler faydasiz
Karanlik gitgide en derinlere çeker beni
Çaresiz, bütün sokaklarinda bu sehrin
Böyle perisan beklerim dönmeni

Dolasir birbirine yorgun ayaklarim
Ellerimi koyacak bir yer bulamam
Nereye gitsem, en koyusu acilarin
Ne yana baksam, çildirtan bir aksam

Istesem ben bu ömrü, bu talihi istemem
Böyle durup durup senden ayrilmak varsa
Orada bir mezar kazilir benim için
Ayriligin nerede baslarsa.





Ümit Yasar Oguzcan