Promete

Promete


Kalbinde her dakika su ulvi tahassürün
minkar-i âtesinini duy, dâima düsün:

Onlar niçin semâda, niçin ben çukurdayim?
Gülsün neden cihan bana, ben yalniz aglayim?..

Yükselmek âsümâna ve gülmek, ne tatli sey!..
Bir gün su hastalikli vatan canlanirsa... Ey

müstâk-i feyz u nûr olan âti-i milletin
meçhul elektrikçisi, aktâr-i fikretin

yüklen getir - ne varsa - biraz meskenet - fiken,
bir parça rûhu, benligi, idrâki besleyen

esmâr-i bünye-hiyzini; bos durmasin elin.
Gör dâimâ önünde esâtir-i evvelin

gökten dehâ-yi nari çalan kahramâanini...
Varsin bulunmasin bilecek nâm ü sânini!..