Duman

Duman


Bir dumanla dolmus dünya
Bogucu bir duman
El yazmasi bir kitapta
Bir hikaye okudum:

Bakircilar bir zaman
Bir koca kazan yaptilar.
Bakircilar gece oldu, evlerine gittiler
kazan kaldi dükkanda
Sabah ola, aslar pise
Sabah ola, o da gide
Bakircilar gittiler
Kazan kaldi dükkanda.

Kazan bekler
Saatler geçer gece
Bir büyücü gelir girer içeri
Çalip gider bu kazani gizlice.

Issiz bir dag basinda
Ates yakar büyücü
Yanma atesim yanma
Atesin elinde mi?
Içinde tilsimli su
Kazanim kaynama
Kazanin elinde mi?

Seytan gelir, sorar
Kaynattigin kazana
Açlik, ölüm kattin mi?
Kattim.
Fitne, fesat attin mi?
Attim.

Kazan kaynar
Kaynadikça kara kara
Bir duman çikar
Duman gider daglara.

Karsi yatan yüce daglar
Egilin de duman geçe!
Daglar saf, çocuk gibi
Kötülük oldugun ne bile?
Daglardan esen rüzgar
Dumani iletin hele!
Rüzgar saf, çocuk gibi
Kötülük oldugun ne bile?

Duman asar daglari
Azar azar
Sehirlere, köylere
Duman uzar.

Odalara, evlere
Duman sizar,
Gören gözler görmez olur
Duman girer kivrila kivrila
Insanlarin kalplerine kadar.

Göz gözü görmüyor bu zamanda
Bu dumani yok etmenin çaresi
Kitap yazmiyor.

Behçet Necatigil