Deniz Türküsü
- Vala'ya -
Dolu rüzgarla çikip ufka giden yelkenli!
Gidisin seçtigin aksam saatinden belli,
Ömrünün geçtigi sahilden uzaklastikça
Ve hayalinde dolan aleme yaklastikça,
Dalga kivrimlari ardinda büyür tenhalik,
Baska bir çerçevedir, gitgide, dünya artik.
Daldigin mihveri, gittikçe, sarar baska ziya;
Mavidir her taraf, üstün gece, altin derya...
Yol da benzer hem uzun, hem de güzel bir masala
O saatler ki geçer basbasa yildizlarla...
Lakin az sonra leziz uyku bir encama varir.
Hilkatin gördügü rüya biter. Etraf agarir.
Som gümüsten sular üstünde, giderken ileri,
Ta uzaklarda safak bir bir açar perdeleri...
Musikîyle bir alem kesilir çalkinti!
Ve nihayet görünür gök ve deniz saltanati!
Girdigin aynada geçmis gibi diger küreye,
Sorma bir saniye, süpheyle sakin: <<Yol nereye?>>
Ayilip nes'eni yükseltici sarhosluktan,
Yilma korkunç uçurum zannedilen bosluktan!
Duy tabiatte biraz sen de ilâh oldugunu!
Ruh erer varligin zevkine duymakla bunu.
Çiktigin yolda bugün yelken açik, yapayalniz,
Gözlerin arkaya çevrilmeyerek, pervasiz
Yürü! Hür maviligin bittigi son hadde kadar!
insan alemde hayal ettigi müddetçe yasar.
Yahya Kemal Beyatli