Pencere

Pencere


pencerem
bos bahçesine bakar gri bir lisenin
içimde servislere dagilir çocuklar
ve yürüyerek bitirir okulu
küçük esnafin çilli çocuklari

pencerem on yil öncesine bakar
müfredat disi sevmeler içindir lise yillari
veya kötü sarkilar
ne zaman islak bir ask düsünsem
içime saçlarin düser
bir iç’e bir saç nasil düser bilmem
bilsem zaten siir yazmam

açik konusma benimle
penceredeyim
agzinda gevele sözcükleri
söz sanatlarindan devsir gülmelerini
yalnizim, cenderedeyim…

pencerem agzima bakar
ne zaman karli bir aksam düsünsem
içime kiragin düser
bir iç’e bir kiragi nasil düser bilmem
bilsem zaten siir yazmam

suda yürüyebiliyordum bir aralik
her faninin kendi mucizesi vardir
kendini sasirtir en azindan,
herkes biraz elçisidir tanrinin
ne zaman ölümcül bir ask düsünsem
içime allahin düser
bir iç’e bir allah nasil düser bilmem
bilsem zaten siir yazmam…



Yilmaz Erdogan