Ne Güzel

Ne Güzel


Ikimizde seni seviyoruz ne güzel
Olmus yerlerine bakiyoruz
Bütün aynalarda
ikimizde seni begeniyoruz ne güzel
mevsimler geçiyor üstümüzden
susuz bir yolculuk
tika basa dolu mataralar arasinda
ikimizde seni seviyoruz ne güzel
söylenmis sözleri tekrarlamaktan
ve incinmekten yine
eski yaralarimizdan korkuyoruz
ikimizde saklaniyoruz ne güzel
gözlerimizdeki ölü çocuklari besliyoruz
bütün gördüklerimizle
ikimizde körüz kendimize ne güzel

sakindigimiz yerlerimizden korkular açiyor
iyi niyetli çiçekler kiliginda
birbirimize hiç armagan vermiyoruz ne güzel
iz birakmak istemiyoruz tenlerimizde
evlerimizde
çünkü kolay tespit ediliyor acilar
hemen ele veriyor bizi
ugruna ihanetler verdigimiz sarkilar
silemiyoruz ne güzel
yüregimizdeki parmak izlerini
ikimizde seni seviyoruz ne güzel
eski sevgililerimizi
okumaktan ve yazmaktan geçtik
ama dilimize çeviremedik ask yazisini
okumaktan ve yazmaktan geçtik
cebimizde yarali sözcükler
ne biriktirdiysek ona vurulduk
entelektüel ay isikli askamlarda

hiç yanmadigi için bitmeyen mumlarimiz
ise yaramaz samdanlarda
okumaktan ve yazmaktan geçtik
ortam iyi koksun diye yaktigimiz
aromali mumlarin hijyenik isiginda

kendimize o kadar güveniyorduk ki
birbirimize ihtiyacimiz yoktu
oysa ask güvensizlerin isiydi
unuttuk

sakindigimiz yerlerimizden ayriliklar açiyor
zehir zemberek gece kiliginda
ama korkmuyoruz
çünkü biz zeki
okumus
yazmis
zeki
yazani görmüs
yazmayi seçmis
okumaktan usanmis
zeki
kendini begenmis
zeki
hiçbir seyi begenmemis
deneyimli
bilgili
zeki

çok sey ögrenmis
ögrendiginden fazlasini ögretmis
zeki
korkusuz

ve çocuktuk...

o kadar çok aglamistik ki
hiç aglamayacakmis gibi yasadik

ikimiz
birlikte
hiç aglamadik ne güzel

simdi tanidik –ki bizim için tanidik olmayan bir sey kalmadi hayatta-
bir yol çatalinda
elele duruyoruz
ikimizde aglamakli degiliz ne güzel

ikimiz de
hala
seni seviyoruz ne güzel
.



Yilmaz Erdogan