Neyi Anlatiyorum
isidi
öfkemde dolandi gün alli-mor
neydi az önce
o zifiri karanlik
agarmadan ortalik
selam civan dost
bozkir mi uyanan
güne dönmüs çorak toprak
seslerle hele yokla kendini
bahçesi olurmus acilar ülkesinin
tomurcuksuz, çiçeksiz
çocuklari oyuncaksiz, sekersiz
önceleri böyle degildi insan
bir alageyik seker ormanda
magrur, atik
acilar yürür insanlarla yollarda
insan,
ilkyaza vuran
öfkeye gül sunan
dogruya dost, egriye düsman
sevda olmali
karanin karanliginda
pusatsiz
sevda olmali
bir uçtan bir uca aglamaksiz
ve haber haber olmali
ölümün sesi toktur
çocuklar duymamali
bak civan dost
mevzilenmis aci
bilenir topragin avuçlarinda
birseyler demelisin artik
neyi anlatir duvakli güzellikler
neyi anlatiyorum ben
bir ozan çiragi bile olamazken
Yilmaz Odabasi