Annem Yok Artik III

Annem Yok Artik III


Umutsuz olmamak gerektigini biliyorum,
Bu acimasiz gecede
Yazgi diye birsey yok
Içinde yasadigimiz bu toplum öldürdü annemi
Çarpintilarla hirpalanan yüregi
Dayanamayip parçalandi sonunda
Simdi toprak dolar gözlerine,
Artik istese de kimildayamaz,
Yokluk esir aldi onu
Bagladi ellerini,kollarini sessizlik,
Çaresiz bile degil artik
Bir çocuk gibi korunmasiz,
Karisti bin yilin ölüsüne
Ama onun umutlari
Benim de umutlarim olacak bundan böyle,
Çaresizleri korurken
Annemi de korumus olacagim biraz
O diledigince yasayamadi ömrünü,
Varligini özgürce gelistiremedi
Ama bütün insanlar,
Varliklarini özgürce gelistirecekler birgün
Ve annemi hiçbir zaman unutmayacagim
Her ölüm kahramancadir,
Annem hepimizden önce yasadi
Bu kahramanligi
Eyy benim yüregim,güç ver bana
Eyy hayat güç ver bana
Anneme yarasan siirler söyleyim
Bosuna yasamis olmasin o,
Sonsuzlassin
Içten,pürüzsüz dizelerimle...

Ataol Behramoglu