Kim Susturabilir Bizim Türkümüzü

Kim Susturabilir Bizim Türkümüzü


Kim susturabilir bizim türkümüzü kim
Biz ki bu hasreti semahlarin seyrinden alip gelmisiz
Biz ki onu sitemkar analarin kirpiginden derlemisiz
Süzülsün de acinin derin izler biraktigi gül yanaklardan
Yere dökülsün istememisiz
Bizim türkümüzü rüzgar söyler her gece
Ay vurdukça parildar gün dogdukça hiz alir
Nevroz atesleriyle sagaltarak çirpinan yarasini
Can havliyle kardas
Kan içinde bir kartal gibi vadilere saldirir
Türkülere ilismeyin
Türküler nehirdir gecenin bagrina akar
Fazla eselemeyin kardas
Tasinca ne siperler kalir ne dev barikatlar
Desmeyin diyorum desmeyin
Kim susturabilir bizim türkümüzü kim
Biz ki nice amansiz badirelerde serden geçmisiz
Biz ki ilmikler boynumuza takiliyken bile türkü söylemisiz
Sonra irmak boylarinda gögertip körpe otlarin serinliginde
Daglara emanet etmisiz
Biz ki her yanginin külünden diri canlar yaratmisiz
Bizki mazlumlarin defterine kanli resimlerle siralanmisiz
Banaz yaylasindan kerbelaya kar götürsün turnalar
Ölürüz sanma kardas
Dostun attigi gülden yaralanmisiz
Türküleri dövmeyin
Türküler gökyüzüdür karanliga yildizlar çakar
Üstümüze gelmeyin kardas
Namuslu bir devrimcinin alninda kavga isildar
Incitmeyin diyorum incitmeyin
Kim susturabilir bizim türkümüzü kim
Bizki karacaoglani askla veyseli toprakla yüceltmisiz
Bizki köroglunun narasiyla nice beyleri yere çökertmisiz
Yine de masum bir bebek gibi avuç avuç sevdamizi
Kalanlara vasiyet etmisiz
Adam dedigin sapina kadar yigit olmali
Ne karincayi incitmeli ne ozanlari yakmali
Öyle sansar gibi punduna getirmek de neymis
Adam dedigin kardas
Yüregi varsa eger getirip ortaya koymali
Türküleri yakmayin
Türküler çiçektir en umutsuz zamanlarda açar
Kavgayi uzatmayin kardas
Yüzyillardir tuz döke döke çürüdü bu yaralar
Kanatmayin diyorum kanatmayin

Yusuf Hayaloglu