Kaptan 1

Kaptan 1


eflatun gözlerin oldugunu bilmiyordum

gece yarisini yasamaktan yorgunum

ayazin avucunda unutmustun ellerini
önünden geçtigim halde beni tanimadin
ben degistim biliyorum hem sakal biraktim
siirlerim kül rengi kumrular gibi uçusuyorlar
bakir çaligi göklere katiyyen tahammülüm yok
hele paris’in gökleri aklimi basimdan aliyor
bana seni senden evvelki poitiers’li kizi
hatirlatiyor

ayazin avucunda unutmustun ellerini

karanligin arkasinda kivilcim gözlü orospular
gölgelerine yaslanmis evliya gibi bekliyorlar

isiklar kirmizi yandigi zaman duracaksin

ben degistim biliyorum hem sakal biraktim
soguk gözlerinde bugulanmisti ölsen taniyamazdin
hatta ricardo bile hani vatansiz ricardo
burnumun dibinden geçti geçen gün beni taniyamadi
oysa au vieux chatalet’de aksam sabah beraberdik
üçümüz viyana kahvesi ve sicak rom içerdik
üstelik o krapfen severdi güzel olurmus rivayet
neden ve nasil sevdigini anlayamadim gitti

yalnizliktan da kurtulup yalniz kalmak isterim

montmarte metrosu civarinda seni gözden kaybettim
o zenci yine arkanda miydi hiç dikkat etmedim
agzinda yoksul bir islik islak bir cigara gibi
sidney bichet’nin caz havalarini çigneyip tüküren
o saklasin varsin seni sevdigini biliyorum ben
yüzünün renginden geliyor bütün üzüntüsü

bir gazete aldim ama evde okuyacagim

kahvelerden birine girip bir grog ismarlasam
seni öldürmek için çareler tasarlasam
sükut bembeyaz buz tutsa biyiklarimda
ve türküm kaybolsa sessizligin hirçin türküsü
ve ben unutulsam yazdigim siirler
senin için yazdiklarim herkes için yazdiklarim
eski padisahlar gibi unutulsa birer birer
ve ben seni unutsam hiç hatirlamasam
ellerim oldum olasiya seni unutsalar

yari gecenin içinden bir zenci sütbeyaz bakiyor
rue lafatette’de dünden bugüne geçiyorum
eflatun gözlerini bir grog kadehinde unuttum



Attila Ilhan