Bahtiyar

Bahtiyar


Geçiyor önümden sirenler içinde
Ah eller üstünde çiçekler içinde
Dudaginda yarim bir sevdanin hüznü
Aslan gibi gögsü türküler içinde

Rastlardim avluda hep volta atarken
Cigara içerken yahut coplanirken
Kimseyle konusmaz dal gibi titrerdi
Çocukça sevdigi çiçegi sularken

Diyarbakirliymis adi Bahtiyar
Suçu saz çalmakmis ögrendigim kadar
Geçiyor önümden gül yüzlü Bahtiyar
Yaraliyim yerde kalan sazi kadar

Beni tez saldilar o kaldi içerde
Çok sonra duydum ki Yozgat’ta sürgünde
Ne yapsa ne etse üstüne gitmisler
Mavi gökyüzünü ona dar etmisler

Gazetede çikti üç satir yaziyla
Uzamis sakali çatlamis saziyla
Birileri ona ölmedin diyordu
Ölüm ilaninda hüzünle gülüyordu





Yusuf Hayaloglu