Duvar

Duvar


"bu siir ikinci dünya savasi içinde kahredilen bütün dünya duvarlari için yazilmistir"


ben bir duvarim hiç günes görmedim
sen hiç günes görmemis bir baska duvar
yüzümüz benek benek tahta kurusundan
ve sinemiz bastan basa ak üstünde karalar
Ñkelepçeden kahroldu kahroldu bileklerim
Ñsiyrilip çiktim artik ölüm korkusundan
Ñdilim dilim sirtimdaki yaralar
ben demirbasim sigir siniriyle dayak yedim
biz de duvariz dinleyen duyan düsünen duvarlar
bizim kucagimiz terkedilmis bir yatak gibi kirli soguk
ve bizim kucagimizda kasirgali insanlar

yüzündeki deniz parlakligiyla durur hatiramizda
o çocuk yumruklu dev o dev yumruklu çocuk
o zaman mayis'ti yagmurlar basimizda
bir cumartesi aksami girdi kapimizdan
gözlerinde kipkizil diken diken öfkesi
adeta birdenbire aydinlandi zindan
onu böyle görünce nasil da korkmustuk
sapindan firlamis bir balta gibi çehresi
ve omuzlarinda delikanli gölgesi

o zaman mayis'ti yagmurlar basimizda
o sirtüstü yataginda yatardi
simsicak gözleri simdi bile aklimdadir
bir sana bakardi bir bana bakardi
disarda tabiat mevsimin en çingirakli ayindadir
toprak ana bütün zincirlerinden çözülmüs
sabahlar aksamüstleri manolya gibi parlak
tarlalarin yüzü gülmüs
iste her aksam geçtigi denize çikan sokak
ah iste annesi annesi sevgilisi
iste biz dinleyen duyan düsünen duvarlar

iste o çocuk yumruklu dev o dev yumruklu çocuk
disarda tabiat mevsimin en çingirakli ayindadir
bizim kucagimiz terkedilmis bir yatak gibi kirli soguk
o birkaç defa kartal gibi gitti kartal gibi döndü
çigliklarini degil kirbaç sesini duyduk
biz duvariz neyleyelim gözlerimiz aglamayi bilmez
onu bir gece sabaha karsi büsbütün götürdüler
kendi gitti ismi kaldi yadigâr bagrimizda
o zaman mayis'ti yagmurlar basimizda

ya biz idam duvariyiz karsimizda çok insan öldürdüler
onlar hep döküldü biz hep ayakta kaldik
temelimiz kanla beslendi ama nedense uzamadik
öyle bakmayin bu yaralar serefli yara degil
getirirler vururlar biz öyle dururuz
yagmurlar gözyasi bulutlar mendil
elimizden ne geldi de yapmadik
ah öyle bakmayin utaniriz kahroluruz

onlar hep döküldü biz hep ayakta kaldik
bir mayis sabahi toprak rezil gök rezil
yildizlar küfür gibi yüzümüze tükürür gibi
safak sancilariyla iki büklümdü ufuk
ve simsiyah çamur gibi bir manga ortasinda
siyaset meydanina geldi dev yumruklu çocuk
bulutlar egilip alninin terini sildiler
ve mermiler birdenbire ölümü getirdiler


o düstü biz yine ayakta kaldik
halbuki ne kadar ne kadar yorgunuz
öyle bakmayin bu yaralar serefli yara degil
ah öyle bakmayin utaniriz kahroluruz

Attila Ilhan