Alende Alende

Alende Alende


ölüm birden bosalmasidir insanin kendisinden
gizli titresimler uçar belki boslukta sesinden

günes vurunca parildar görünmez ayak izleri ki
beyhude korularda eski bir yaz gezmesinden

solgun bir gülümseme hani ay büyürken görünür
aynalarda birakilmis nice yüz birikintisinden

artik hiç olmasa da sonbahar penceresinde o
camlarin bugulanmasi her aksam nefesinden

kimsesiz bahçelerde besbelli yalniz dolastigi
rüzgârsiz aksamüstleri yapraklarin ürpermesinden

duyulur ardinda biraktigi hayallerin gürültüsü
sinsi bir deprem gibi camlari titretmesinden

masasina gelip gittigi açikça anlasilir
daktilosu çalismasa da seridinin eskimesinden

durdugu yerde patlamasi mürekkep hokkalarinin
ömrünce biriktirdigi sosyalist öfkesinden

ne kadar yok etse ölüm vurusu göklerde yankilanan
kocaman bir yürek kalir sili'nin allende'sinden





Attila Ilhan