Yolcu

Yolcu


I
Gün agarmadan yola çik
sislenmeden bütün dag tas
Dönüp dönüp bakma artik
bir ozan gibi ayriliga düs

Dehsetli bir acidir belki
uçurum, orman ve rüzgar
ve agzinda kus tüyleri
tasiyarak geçen bulutlar

Neyi birakmissan geride
bir kül yiginidir simdiden
ömrün gibi savrulup gider iste

Ama isligini unutma sakin
bir türküdür yine de
yolcuya en çok yakisan

II
Dagin eteklerine vardiginda
söyle bir dur ve soluklan
sonra meseliklerin orada
sirtüstü uzan gün batarken

Dinle bir an ormani ve suyu
baslayacaktir az sonra
doganin yabanil konçertosu
hisirtilar içinde kalacak ova

Kayip giderken bulutlar
usulca sokulacak yüreginin
gizli geçitlerine bir rüzgar

Bugulu türküler duyacaksin
ve ask çilginliklar bekleyecektir
yollari uçurumla kesilenlerden

III
Dizginlerinden bosanmis bir at
gibi soluk solugayken doga
solugun yetiyorsa yaylanip tut
yelesini ve katil rüzgara

Unutma ki yalniz degilsin
yüreklendiriyor seni ask
ve birdenbire bosanan
bu çilgin saganak

Ask ile saganak
hep ayni kokuyu tasiyacak
hangi kentte bir koklasan

Yolculuklar özetleyecek ömrünü
Gülüsü ve hüznü sürükleyen büyü
elinde bir gül olacak sevdiginin

Ahmet Telli