Kayip Adresteki

Kayip Adresteki


Sen dostumdun benim, gülünce günesler açardi
Su gibi azizdin, yurdumdun, alninda atesler yanan
Isikli bir irmak gibi aktigimiz o uzun yürüyüs
Dana dünkü sanki, her patlayan saganak bunu anlatir
Fabrika düdükleri bunu anlatir bana her vardiyada

Hazirladigimiz ilk tas baskisi afisi animsar misin
Bükülüp giden kent sokaklarini, fabrika önlerini
Sonra kitaplari (kokulari hala burnumda onlarin)
Hangi mayista tasidik kentlere küllerin rengini
Gerçi gülistan olmadi ömrümüz, gam degil

Belki tanirdin ilk vurulani, o gün hiç aglamadik
Hayir aglamadik, çildirdik o gün çildirasiya
Adini çocuklarimiza verdik onun, çogaldi
Mezarlar çogaldi o günden sonra, yetismedi bize
Öldürülecek kadar büyümüstük, öyle demislerdi

Ve hayat öylece akip durdu iste, akip duruyor
Kimilerinin bakislarina yine karlar yagmis
Saçlari dumanli bir geçit sanki, dudaklari lâl
Kitap yakanlar eksilmiyor, su uçusup duran
Kirlangiç ölülerini görüyor musun kentin üstünde

Sen dostumdun benim, gülünce günesler açan
Bulutlara, rüzgara asarim suretini her aksam
Her aksam bir mektup yazarim daglar kadar
Kayip bir adresten geliyor sesin simdi, üsüyorsun
Unutma dostumsen sen, neredeysen orada ölmek isterim

Ahmet Telli