Kalbim Unut Bu Siiri

Kalbim Unut Bu Siiri


Uguldayan ve hep uguldayan
bir orman kadar üsüyorum simdi
yanlis rüzgârlar esiyor dallarimda
yanlis ve zehirli çiçekler açiyor
Kanimda kocaman gözleriyle bir çiglik

Su ve ses kadar bekledigim
ne kaldi geride, bilmiyorum
uzanip uyumak istiyorum gölgeme
ve sarinmak o kocaman gözlerin
uguldayan rüzgârlarina

Bir aciyi yasarim ve zehrinden
çiçekler üretirim kömür karasi
uçurum kadar bir yalnizlik
yaratirim kendime, atlarim
Anisi yoktur küçük rüzgârlarin

Yapraklarim yok artik kuslarim yok
büsbütün viran oldu daglarim
ezberimdeki türküler de savrulup gitti
ömrümün karsiligi kalmadi sesimde
sesimde yalniz ormanlarin gümbürtüsü

Yanlis, daha bastan yanlis
bir siirdi bu, biliyorum
ve belki ömrümüzün yakin geçmisi
bu kadar dogruydu ancak, kimbilir
Kalbim unut bu siiri

(Belki Yine Gelirim)



Ahmet Telli